Çocukken İyi ki Yaptıklarımız

Duyu bütünleme sorunlarının sebebi sizin de bildiğiniz gibi günümüzde henüz belirlenemiyor.

Tek bilinen bu sorunun otizm ve hiperaktivite gibi zaman içerisinde hızla artıyor oluşu. Örneğin 1985 yılında otizmin görülme oranı 2500 kişide 1 iken bu oran 1995 yılında

500 de 1, 2001 yılında250 de 1, 2007 yılında 150’de 1, 2009’ da 110’da 1 ve son olarak geçtiğimiz sene yapılan araştırmalarda her 80 erkek çocuktan 1’inde görüldüğü ortaya çıkmıştır.

Benim bu artışın bu şekilde hızla meydana geliyor oluşu ile ilgili tezim; teknolojinin gelişmesini takiben tv, internet, cep telefonu gibi araçlar aracılığıyla radyasyonun günlük hayatımızın içine daha fazla girmesi, çocuklarımızın apartmanlardan dışarı çıkamayışı, parkta geçirdikleri zamanların anne-baba-bakıcı eşliğinde ve kısa sürelerle sınırlı oluşu, beslenmenin organik besinlerden kuşaklar boyunca hızla uzaklaşması vb..

Bebeklerimizi kucağımızdan indirmeyip -çok fazla şey biliyor oluşumuzdan dolayı- mikrop kapar korkusuyla birçok fiziksel ve sosyal tecrübeden esirgeyişimiz de bugünlere denk geliyor.

Cahillik mutluluktur diye bir söz vardır, eşimden ilk duyduğumda hayatın sırrını çözmüş gibi hissetmiştim kendimi J

Eğitimli, kültürlü anne-babalarla sohbet ederken, çingene çocukları gelir hep aklıma ya da benim terapide kullandığım birçok yöntemin eskiden, babaannelerimizin çocuk yetiştirmek için kullandıkları yöntemler arasında oluşu.

Yüzyıllar içinde deneme yanılma yöntemi ile doğruluğu ispatlanmış yöntemleri (babaanne-anneanne yöntemlerini) reddedip de kendi doğru bildiklerimizi yapıp, bir yandan da başına gelebilecek kötülüklerden çocuğumuzu korumaya çalışırken acaba bilmeden ona kötülük mü yapıyoruz?

Çocuğunun doğduğu günden itibaren bırakın beslenmesini, çamaşırlarını bile organik deterjanla yıkayan, buna rağmen 2,5 yaşından sonra çocuğundaki oldukça yoğun gözlemlenen duyu bütünleme sorunları ile karşılaşan birden fazla anne tanıdım. Bu anneler nerede yanlış yapmıştı? Aslında bu sorun, organik besin maddesi sorunu tek kuşak için geçerli olmadığından belki de işe yaramamıştı. Bunun yanı sıra, birtakım diyetlerin işe yaradığı çocuklar da oluyordur elbette.

Bizler şanslı kuşaklardık sözü çok sık söyleniyor belki ama sıklığı onun doğruluğunu değiştirmiyor.

Sokağa çıkıp saatlerce arkadaşlarımızla koşturup oyunlar oynuyor, oyunlar sırasında hayal gücümüzü, matematiğimizi, sosyal iletişimimizi güçlendiriyor, arkadaşlarımızla yaşadığımız sorunlarda daha 3-4 yaşındayken bile kendimiz sorunu çözmeye çalışıp duygularımızla baş etmenin yolunu buluyor, fikir üretme, problem çözme gibi basamakları annemiz 100 metre ötede bizi izlemiyorken yapıyorduk.

Yiyeceklerin organikliği ile ilgili ise örneğin, meyveleri ağacın dalından belki de kendimiz ağaca tırmanarak alıp yiyorduk.

Duyu bütünleme problemlerinin sebebi bilinmiyor olabilir belki. Belki bu saydıklarımdan hiçbiri bu soruna sebep olmuyor ama, bunları yapmanın; sokakta oynamanın, sağlıklı beslenmenin, bilgisayar veya tv başında zaman öldürmemenin duyu bütünleme sorunlarına iyi geliyor oluşunun kesinliği su götürmez diye düşünüyorum.